Kotka w amorach

Za oknami wiosna, maj, na świat będą przychodzić owoce marcowej kociej miłości. Dlaczego uważa się, że kotki mają ruje w marcu? A która dziko żyjąca kotka zdecydowałaby się na urodzenie kociąt w mroźną zimę? Wiosną - to zupełnie co innego. Dzień staje się dłuższy, myszy opuszczają zaciszne spiżarnie i ludzkie domostwa, gdzie spędzały zimę i przenoszą się na łąki i pola, ptaki zmęczone mrozami stają się także łatwiejszą zdobyczą. Najedzone koty są gotowe do amorów.

U naszych domowych kotek pierwsza ruja pojawia się różnie - nawet ok. 4-5 miesiąca życia, może też nie być jej do roku. Kotka wchodząca w ruję najpierw robi się przymilna, potem nawołuje, a następnie wypina pupę w charakterystyczny sposób. Zdarza się, że zaczyna znaczyć moczem różne miejsca w nadziei, że partner się pojawi. Niepokryta kotka, za 3-4 tygodnie wchodzi w następną ruję, potem w kolejną i może to trwać bez końca. Permanentne ruje mogą prowadzić do zaburzeń hormonalnych, których następstwem jest może być ropomacicze lub cysty na jajnikach. Dzieje się tak dlatego, że kotka podczas rui nie ma owulacji, komórki jajowe opuszczają jajniki dopiero podczas krycia, stymulowane kopulacją. Nie ma więc przerwy na to, aby nowe komórki dojrzały. Kotka wciąż jest gotowa do krycia.

Do czego kotu potrzebne są wąsy?

Kot to zawołany myśliwy. Najlepszy, jakiego natura stworzyła. Bo który drapieżnik może pochwalić się tak doskonałymi zmysłami, niezwykłą sprawnością fizyczną oraz uzbrojeniem godnym armii Aleksandra Wielkiego, Czyngis Chana i Cezara razem wziętych. Polując kot używa węchu, słuchu i wzroku - wiemy o tym chyba wszyscy. Któż by się jednak spodziewał, że o łowieckim sukcesie przesądzić mogą zwykłe wąsy? Tak przynajmniej twierdzi często przeze mnie cytowany brytyjski naukowiec Desmond Morris. Czy ma rację? Jakie tajemnice skrywają kocie wąsy?

Kot zawadiacko podkręcający wąsa pojawia się w wielu baśniach i opowieściach. Wszak to największy poza ogonem koci powód do dumy. Nie tylko koci zresztą. Sumiaste wąsy od wieków były atrybutem prawdziwego mężczyzny, a w naszym kraju również jednym z symboli szlacheckiego stanu. Któż to nieustannie poruszał wąsikami jeśli nie pan Michał Wołodyjowski - pierwsza szabla Rzeczypospolitej Szlacheckiej?
Z naszego kota szlachcic także co nie miara, więc dumnie wąsiskami swymi kręcić może, kłopot tylko w tym, że wąsy jego tak naprawdę wąsami nie są. Owszem, wyrastają z górnej wargi, ale na tym kończy się właściwie podobieństwo do owej ozdoby męskiej części ludzkiego społeczeństwa. Wąsy kota są po prostu włosami czuciowymi, bardziej fachowo zwanymi wibrysami. Kot ma średnio dwadzieścia cztery wibrysy umieszczone po dwanaście z każdej strony kufy, w czterech rzędach. Od zwykłych włosów różnią się tym, że są niemal dwukrotnie grubsze, sztywniejsze i dłuższe, a ich cebulki tkwią trzy razy głębiej w skórze właściwej. Są też oczywiście znacznie bardziej wrażliwe na dotyk.

Zaduszki zwierzęce

Od ponad dziesięciu lat w Polsce jest obchodzone święto "zwierzęcych zaduszek". W pierwszą niedzielę października miłośnicy zwierząt, którzy pochowali swych przyjaciół na podwarszawskim cmentarzu dla zwierząt w Koniku Nowym, tłumnie przyjeżdżają, by w niecodziennej rodzinnej atmosferze spędzić kilka chwil przy grobach swych pupili.
Jolanta Pruchniak z Warszawy często odwiedza groby swych dziesięciu kotów pochowanych na podwarszawskim "Koniku". Urzeka ją zawsze nie tylko niezwykła życzliwość panująca tu między ludźmi, którzy piknikują pomiędzy barwnie przyozdobionymi mogiłkami, ale także przyjeżdżające tu wraz z opiekunami radosne, bawiące się między grobami zwierząt psy. Na cmentarzu spoczywają najczęściej psy i koty, ale swój grób ma tu również koń, żółw, świnka morska, a nawet szczurek.
Pierwsza niedziela października to czas, w którym wspominając nasze zwierzęta, zastanawiamy się, dlaczego odchodzą one tak szybko... ale jednocześnie dziękujemy im, za to, iż swym życiem tak bardzo wzbogaciły nasz ludzki byt w czasie wędrówki ku wieczności.

KOT 10 - październik 2006
magazyn dla miłośników kotów.

Stereotypy
Cz. IV

My, wielbiciele kotów, bardzo często zachwalamy ich niezwykłe umiłowanie czystości. Opowiadamy wszystkim o tym, jak dbają one o swoje futerka i jak grzecznie załatwiają się w kuwetach, starannie zakopując pozostawione nieczystości. Nie to co takie psy, które brudzą na środku trawnika. Mam nadzieję, że miłośnicy psów wybaczą mi tę uwagę, bo przecież "każda sroczka swój ogon chwali". Zresztą, z tą czystością kotów jest niezupełnie tak, jak to zwykliśmy sądzić. Owszem, dbają o futro, ale nie są w tym względzie jakimś wyjątkiem, a zakopywanie odchodów... No, ale po kolei.

"Koty są czyścioszkami, ponieważ często się myją"

Ciekawe informacje